Hugvekjur á Æskulýðsdegi Þjóðkirkjunnar
Hugvekjurnar voru fluttar í barna- og fjölskylduguðsþjónustu þann 5. mars 2023 á Æskulýðsdegi Þjóðkirkjunnar. Flytjendur munu fermast í Kópavogskirkju í vor. Á myndinni eru Þorbjörg Gróa og Valmundur Rósmar ásamt fleirum sem komu að helgihaldinu í morgunn.
Valmundur Rósmar Eggertson
Af hverju langar mig að fermast?
Það hafa flestir í ættinni minni fermst og það er eiginlega hefð í fjölskyldunni minni. Til dæmis eru mamma og pabbi fermd, amma og afi, guðmæður mínar, langamma og langafi, langalangamma og langalangafi og svona mætti halda áfram í margar mínútur með langalangalang. Ég hef eiginlega aldrei áður hugsað út í það hvort mig langar að fermast, það var bara sjálfsagt mál. Svo þegar það kom að því að ákveða hvort ég vildi fermast eða ekki, þá ákvað ég bara strax að ég vildi fermast því ég væri kristinn. Það sem er líka ánægjulegt við ferminguna og tilhlökkunarefni er að fjölskylda og vinir koma og fagna með manni og við fáum eitthvað gott að borða, sem mér þykir alltaf gaman.
Af hverju er ég kristinn?
Oft þegar ég er leiður eða mér liður illa eða er stressaður þá finnst mér mjög þæginlegt og gott að geta beðið til Guðs þá líður mér oft mikið betur. Það er líka mikill partur af íslenskri menningu að vera kristinn eins og Þorbjörg Gróa systir mín mun fjalla nánar um. Trúin fylgir okkur frá vöggu til grafar. Það sem er svo mikilvægt er að kristin trú fyllir okkur kærleika og kennir okkur að virða aðra, vera góð við aðra og sjá hvert annað með opnum hug og virðingu.
Eins og þegar Jesú sá Bartemeus hinn blinda og hlustaði á hann með opnum hug og af virðingu á meðan allir aðrir voru leiðinlegir við hann og sögðu honum að hafa ekki svona hátt. Jesús sá þann sem var minnimáttar, einmana og útundan. Jesús spurði Bartemeus hvað hann gæti gert fyrir hann og hjálpaði honum þannig að hann fékk sjónina aftur og hann fylgdi Jesú eftir það. Á sama hátt getum við beðið Jesú og Guð um að hjálpa okkur.
Nú kemur Þorbjörg Gróa Eggertssdóttir tvíburasystir mín og heldur áfram með hugvekjuna.
Þorbjörg Gróa Eggertsdóttir
Takk Valmundur fyrir þessi fallegu orð.
Á maður að vera kristinn? Breytir það einhverju í lífi manns? Hefur kristin trú mikil áhrif á líf hvers og eins? Þetta eru stórar spurningar með enn stærri svör. Ég hef verið að hugsa um þetta og spurt ömmu, afa og fleiri þessara spurninga. Ég fékk mjög mismunandi svör.
Eitt dæmi var þegar við Valmundur spurðum af hverju ætti maður að fermast. Þá fengum við þetta svar, að í íslensku samfélagi væri þetta bara eitthvað sem að fylgdi menningunni. Það er alltaf eitthvað að gerast allt árið sem tengist kirkjunni. Jólin, páskarnir hvítasunnan og uppstigningardagur. Þetta eru allt frídagar þar sem allir fara í frí saman, hvort sem þeir trúa á Guð eða ekki. Allir halda upp á jólin og gera eitthvað skemmtilegt um páska og aðra frídaga. Svona er trúin rótgróin í íslenskt samfélag og þá finnst mér rétt að taka þátt í því af heilum hug.
Þess vegna vil ég fermast. En þó fyrst og fremst vegna þess að boðskapur kirkjunnar er mjög góður og ég trúi á Guð. Í kirkjunni eru bara svona grunnreglur sem að sérhvert samfélag þarf að hafa til að geta virkað. Ekki drepa, ekki meiða, ekki stela, ekki koma ílla fram við annað fólk. Svo er það gullna reglan komdu fram við fólk eins og þú vilt að það komi fram við þig. Kærleikurinn er kjarni málsins og að allir eru jafnir fyrir Guði.
Kirkjan fylgir okkur líka í öllum mikilvægum áföngum í lífinu. Skírnin þegar okkur er gefið nafn, fermingin þegar við staðfestum trú okkar, þegar við giftum okkur, og að lokum, þegar við kveðjum þetta jarðlíf er kirkjan til staðar með stuðning fyrir þá sem eftir lifa og fallega kristilega athöfn. Tökum sem dæmi um einhvern sem velur að vera ekki kristinn. Foreldrarnir létu ekki skíra viðkomandi, manneskjan vildi ekki fermast, og gifti sig ekki í kirkju heldur hjá sýslumanni. En svo þegar kemur að endalokunum, lætur manneskjan samt jarða sig með kristilegri athöfn í kirkju þar sem ættingjar og vinir koma og fylgja henni í sína hinstu ferð. Þú myndir ekki vilja láta bara fara með líkið beint í líkbrennslu án kveðjuathafnar!
Skiptir kristin trú einhverju máli?
Þegar við spurðum sérstakleg eldra fólk svaraði það að kristna trúin skipti það mjög miklu máli, til dæmis þegar því leið illa eða eitthvað í þeim dúr, þá fyndist þeim svo gott að geta leitað til Guðs. Sum sögðu líka að þegar að þau færu með bænir sem að látnir ættingjar hefðu kennt þeim að þá hugsa þau alltaf hlýlega til þeirra.
Þá aftur að stóru spurningunum í upphafi. Einfalda svarið er: Já.
